ELİMİ TUTAR MISIN?Eskiler deprem yerine, derdi zelzele
Başına gelmeyen felaketi ne bile…
.
Bir bebek karanlığa gömüldü
Üstünde tonlarca moloz, taş, toprak
Üstünde tonlarca beton yığınak
‘Her yer karanlık’ demişti şair
Ölüme uzanan yolun ucunda
…
İkizler yan yana Umut’suzlar
Dört çocuk ve anne, mutsuzlar
…
Güray sesleniyor acıyla, umutla
“Ahmet! Ben buradayım!..
Beni de kurtarsınlar!..”
“Abi, sen gitme, çıkar beni buradan”
Kurtar beni,
Tonlarca ağırlıktan, bu dardan…
…
İnci“Abla çok korkuyorum!..
Elimi tutar mısın?”
Diyordu ürpererek
Ve hayata acı acı gülümseyerek…
“Birazdan çıkacağız o yerden seninle”
Güzel günler yaşa, inşallah kaderinle
…
ElifSarı saçlı, mavi gözlü, güzel kız
Karanlığı yırtmaya kararlı
Göğe renk olmaya kararlı
Başak başak salınmaya kararlı
…
AydaAy gibi, pırıl pırıl, geceye aydınlık
Gün gibi, güneş gibi, karanlığa ışık
Baba şefkatiyle dokundu yanağa
Gelmemişti henüz, son durağa
Umudun gerçek adı, azmin zaferi
Doksan bir saat bekledi, uzanan eli
Üşümüştü belki, susuzdu bedeni
Bir bardak su ve ayran oldu dileği
…
Hiç bebek gömülmesin gayri karanlığa
Tonlarca beton altında yalnızlığa
Tonlarca moloz altında, taş ve toprağa…
…
Hikmet Çiftçi
04 Kasım 2020
(30 Ekim 2020 – İzmir depremine ithaf)
