MASKE ve YAŞMAK Yine takıldım bir şeylere.
Hafızam hayalet olup taa geçmişin karanlıklarına gitti.
Dışarı çıkamayalı hemen hemen iki ay oldu. Gerçi arada sitemizin bahçesine ve araba parkı alanına inip hem yürüyüş yapabiliyor, hem de iyi havalarda güneşleniyoruz.
Bu arada küçük çocuklar da oldukça sıkıldılar. Yerlerinde duramaz, kabına sığamaz oldular. Haliyle onları da bahane ederek çocuklarla oyun oynamaya, hava almaya amenna dedik.
Sokağa çıkamıyoruz, ancak parktaki maskelileri ve özellikle de televizyonlarda işe maskeli gidenleri gördükçe yine de halimize şükrediyoruz.
…
Susturulduk mu ne?
Hepimizin ağzını kapattılar.
Neredeyse ellerimize de adeta pranga vurulacaktı. Eldivenlerle ne kadar hür olunabilirse.
Hele hele maskeyle!..
Rahat nefes almak ne mümkün.
Yoruyor insanı. Terletiyor, soğuk havalarda.
Gözlük kullananların camlarında buharlaşma yapıyor.
Gözünü seveyim, dedirtiyor, insana hürriyet.
Evet, susturulduk.
Hem de kim tarafından, nasıl, biliyor musunuz?
Görünmez zerrecik bir nesne tarafından.
‘İsmi var, cismi yok’ bir virüs tarafından.
.
Bugün tedbir almak adına muktedir olanlar, olması gerektiği gibi veya uymayanlara cezai müeyyide uygulamak şartıyla, dışarı çıkabilen herkese maske taktırıyorlar.
Kadınlı erkekli maskelileri görünce yine daldım, kör karanlık hayallerin dibine.
Taa geçmiş yılların flulaşan günlerine.
Ve o günlerin muktedirlerine…
.
Anadolu kadınları…
Pazen yahut basma elbiseli, örme hırkalı, beyaz tülbent yaşmaklı Anadolu kadınları…
Yer görmeyen ayağı, eksik olmayan dayağıyla yaşayan(!) Anadolu kadınları!..
Her işe koşturan; beş, yedi, dokuz doğuran Anadolu kadınları!..
Canım annem de “dilim varmıyor, rahmetli babamı arkasından farklı anmaya” bunlardan nasiplenen biriydi dersem, dilimin ağırlığı beni ezer mi, bilemiyorum.
Anlatması bile çok zor.
Hem her işe koşturacaksın.
Gecen gündüzün olmayacak.
Sırtından sopasını, karnından bebesini eksik etmeyeceksin…
Eee!..
Gözyaşını silmeye, morartılarını örtmeye YAŞMAK.
Ört gitsin.
Ağzını da sıkı sıkı kapatacaksın.
‘Kol kırılır, yen içinde kalır.’
‘Sırrını kimselere demeyeceksin. Döner seni sırtından vurur.’
Aile arasında her türlü şey olabilir. Makul görecek, dert etmeyeceksin.
Katlanacaksın!
Zira muktedir olanın elindesin, evindesin.
Onun ekmeğini yiyorsan kesinlikle her dediğine itaat edeceksin.
Acısını tatlı sayıp canın yana yana şükredip susacaksın.
Susturuldular…
Tıpkı annem gibi.
Yukarıdaki yaşmaklılardan biri...
Yıllar önce, gencecik yaşta Hakkın rahmetine kavuşan canım annem.
.
Maskeliler, şimdiki hallerine bin defa şükretsinler.
Hayat onlara daha farklı, daha anlamlı imkânlar ve şartlar sunuyor.
Kendi ayaklarının üstünde durabiliyor, çoğu dilediğini yapabiliyor.
Ne yazık ki, muktedir olanlar, yapacaklarını yine yapıyorlar.
Okumuşu veya cahili, susturmak isterse yine susturuyor.
Muktedir ya!..
Ah virüs!
Sen neler hatırlattın bana.
Sen de gerçekten bütün dünyanın ağzına ‘YAŞMAK’ yerine ‘MASKE’ geçirtecek, nefesini boğazına tıkayacak kadar muktedir miydin?
Anadolu kadını, tedbirliymiş meğer.
Gelecek felaketlere hazırlık yapıyormuşçasına yaşmakla maskelemiş kendini.
MEĞER ASIL MASKE ‘YAŞMAK’MIŞ.
YAŞMAK, YAŞAMAK İÇİNMİŞ…
Hayatını kaybeden bütün annelere rahmet diliyorum.
Anne olan veya olamayan bütün kadınlarımızın ‘ANNELER GÜNÜ’nü içtenlikle kutluyorum.
Hikmet Çiftçi
09 Mayıs 2020
